زندگی مال تو ......... مرگ مال من.........راحتی مال تو.............. گرفتاری مال من ........... شادی مال تو .......... غم مال من.........همه چی مال تو ولی تو مال من

مرا به یاد داشته باش

هيچ کس ويرانيم را حس نکرد .

وسعت تنهائيم را حس نکرد .

در ميان خنده هاي تلخ من .

گريه پنهانيم را حس نکرد .

در هجوم لحظه هاي بي کسي درد بي کس ماندنم را حس نکرد .

آن که با آغاز من مانوس بود .

لحظه پايانيم را حس نکرد

گفتم تو شیرین منی

                         گفتی فرهادی تو مگر؟ 

گفتم خرابت میشوم

                          گفتی تو آبادی مگر؟

سهم من اینست

سهم من 

اسمانیست که آویختن پرده ای آن را از من میگیرد

سهم من پایین رفتن از یک پله ی متروکیست

رونوشت روز هارا روی هم سنجاق کردم:

شنبه های بی پناهی جمعه های بی قراری

عاقبت پرونده ام را با غبار آرزو ها

خاک خواهد بست روزی باد خواهد برد باری

روی میز خالی من صفحه ی باز حوادث

در ستون تسلیت ها نامی از ما یادگاری

هان ای شب شوم وحشت انگیز

تا چند زنی به جانم آتش؟

یا چشم مرا زجای بر کن

 یا پرده ز روی خود فرو کش

 یا بازگذار تا بمیرم

کز دیدن روزگار سیرم

من صبورم اما . . .

به خدا دست خودم نيست اگر می رنجم

يا اگر شادی زيبای تو را به غم غربت چشمان خودم می بندم .

من صبورم اما . . .

زندگی به من آموخت که چگونه گریه کنم اما گریه به من نیاموخت که چگونه زندگی کنم.....تو نیز به من آموختی چگونه دوست بدارم اما به من نیاموختی که چگونه تو رو فراموش کنم

خوشا آنان که در بازار گیتی خریدار وفا بودند و هستند

خوشا آنان که در راه رفاقت رفیق با وفا بودند و هستند

سادگي را دوست دارم چون با صداقت است هيچ دروغي درآن راه نداردمانندکودکي است که با چشمان معصوم اش به همه نگاه ميکند وبا معصوميت اش هزاران حرف به دنيا ميزند

من ناله ي غمگيني در گوشه ي ماهورم

                                           از زخمه ي يك اشكم بر پرده ي سنتورم

عشق

معنای شعر است

الهام رویاهاست

صدایم کن !

که من از بسیار شدن فاصله ها میترسم .

صدایم کن !

که من از گم شدن در سکوت میترسم .

صدایم کن تا صدا کنم تو را ...

آری !

از صدای ماست که دیوارهای سکوت میشکنند

دلم گرفته از آدمایی که میگن دوستت دارم اما معنیشو نمیدونن
 از آدمایی که میخوان ماله اونا باشی اما خودشون مال تو نیستند
 از اونایی که زیر بارون برات میمیرن و وقتی آفتاب میشه همه چیز یادشون میره

تنها یی ا م  را در بقچه تنهایی می پیچم

و در جامه دان سرنوشت جا می گذارم

تا در صندوقچه مادر بزرگ بپوسد...................

ولی افسوس !

  خیال پوسیدن ندارد............

نمی دانم چرا امشب واژه هایم خیس شده اند
مثل آسمانی که امشب می بارد....
و اینک باران
بر لبه ی پنجره ی احساسم می نشیند
و چشمانم را نوازش می دهد
تا شاید از لحظه های دلتنگی گذر کنم

كاش مي دانستي، مارا مجال آن نيست ،كه روزهاي رفته را از سر

گيريم ولحظه هاي بي بازگشت را ، تمنا كنيم .كاش مي دانستي ، فردا چه اندازه دير است

براي زيستن ،و چه اندازه زود براي...