با يه شكلات شروع شد

آرام بخوان چون آهسته نوشتم ، بی پروا بخوان چون از خود نوشتم

خواستم بر غم بتازم فرستی پیدا نکردم

فرصتی امد به دستم مهلتی پیدا نکردم

خواستم در خلوتی با محرمی رازی بگویم

هم کلامی محرمی هم صحبتی پیدا نکردم

خوشبختی را دیروز به حراج گذاشته بودند

                      ولی حیف که من زاده امروزم

                     خدایا جهنمت فرداست پس چرا من امروز می سوزم؟؟

خيلی سخته که بغض داشته باشی ، اما نخوای کسی بفهمه

وقتی زندگی برایت خیلی سخت شد به یاد بیاور که دریای آرام، ناخدای قهرمان نمی سازد

بارون مى باريد
كودكي آهسته گفت:

خداجون گريه نكن همه چي درست ميشه

زندگی در گذر حادثه هاست ، گاه تلخ است و گهی شیرین است

دل ما در پس این تلخی و شیرینی هاست ، صاف و صادق بماند زیباست . . .

دخترم ، من روي بند زياد راه رفتم ، اما باور کن روي زمين در يک خط راست رفتن

هزار بار سخت تر است

چه بيچاره اند مردماني که قهرمانانشان بزدل باشد .

 مغز ما يک دينام هزار ولتي است که متاسفانه اکثر ما

به اندازه يک چراغ موشي از آن استفاده ميکنيم . . .

زندگی جستجوی نیمه هاست ... با ید از غیب برسد... ظهور کند... بر تو ظاهر گردد...و نیمه ات را در بر گیرد.... موتزارت:پیانوی طلایی... ناپلئون:شمشیر پولادین... ابراهیم:چشمه زمزم... آدم:حوا ... موسی:عصا... عیسی:انجیل... محمد:قران... خسرو:شیرین... بودا:نیروانا... خواننده:کتاب... مسافر:گذرنامه... رود:دریا... شمع:پروانه... مجنون:لیلا... تشنه:آب... خمار:شراب... تنها:همدم... وبرای من : تو "  

زندگی شاید ریسمانیست که مردی با آن خود را از شاخه میاویزد

وقتی که به دنیا اومدم صدایی در گوشم طنین افکند و گفت من تا آخرین لحظه عمرت با تو هستم گفتم تو کیستی گفت من غمم: پیش خود خیال کردم که غم عروسکی هست که من با اون بازی کنم اما الان که فکرشو میکنم میبینم من بازیچه ای هستم به دست غم 

سرخی چشم کبوتر هیچ می دانی ز چیست ؟

نامه ام می برد و بر درد دلم خون می گریست 

شب من پنجره ای بی فردا...

روز من قصه تنهایی ها...

مانده بر خاک و اسیر ساحل...

ماهی ام ماهی دور از دریا...
 

زندگي هنر نقاشي کردنه بدون استفاده از پاک کن. سعي کن هميشه طوري زندگي کني که وقتي به گذشته بر مي گردي نيازي به پاک کن نداشته باشي

خوشا آنان که در بازار گیتی خریدار وفا بودند و هستند

خوشا آنان که در راه رفاقت رفیق با وفا بودند و هستند

خداوندا تو مي‌داني‌ که انسان بودن و ماندن
در اين دنيا چه دشوار است،
چه رنجي ‌مي‌کشد آنکس که انسان است و از احساس سرشار است…

به جرم این که دلم آه هست و آهن نیست

کسی به جز تو درین روزگار با من نیست

گفتم تو شیرین منی

                         گفتی فرهادی تو مگر؟ 

گفتم خرابت میشوم

                          گفتی تو آبادی مگر؟

هان ای شب شوم وحشت انگیز

تا چند زنی به جانم آتش؟

یا چشم مرا زجای بر کن

 یا پرده ز روی خود فرو کش

 یا بازگذار تا بمیرم

کز دیدن روزگار سیرم

سادگي را دوست دارم چون با صداقت است هيچ دروغي درآن راه نداردمانندکودکي است که با چشمان معصوم اش به همه نگاه ميکند وبا معصوميت اش هزاران حرف به دنيا ميزند

من ناله ي غمگيني در گوشه ي ماهورم

                                           از زخمه ي يك اشكم بر پرده ي سنتورم

عشق

معنای شعر است

الهام رویاهاست

صدایم کن !

که من از بسیار شدن فاصله ها میترسم .

صدایم کن !

که من از گم شدن در سکوت میترسم .

صدایم کن تا صدا کنم تو را ...

آری !

از صدای ماست که دیوارهای سکوت میشکنند

دلم گرفته از آدمایی که میگن دوستت دارم اما معنیشو نمیدونن
 از آدمایی که میخوان ماله اونا باشی اما خودشون مال تو نیستند
 از اونایی که زیر بارون برات میمیرن و وقتی آفتاب میشه همه چیز یادشون میره

تنها یی ا م  را در بقچه تنهایی می پیچم

و در جامه دان سرنوشت جا می گذارم

تا در صندوقچه مادر بزرگ بپوسد...................

ولی افسوس !

  خیال پوسیدن ندارد............

نمی دانم چرا امشب واژه هایم خیس شده اند
مثل آسمانی که امشب می بارد....
و اینک باران
بر لبه ی پنجره ی احساسم می نشیند
و چشمانم را نوازش می دهد
تا شاید از لحظه های دلتنگی گذر کنم

نگذار كه جويبار محبت از كمي باران بخشكد

خدايا: من گمشده ي درياي متلاطم روزگارم و تو بزرگواري! پس اي خدا! هيچ مي داني كه بزرگوار آن است كه گمشده اي را به مقصد برساند ؟ تا ابد محتاج ياري تو ، رحمت تو ، توجّه تو ، عشق تو ، گذشت تو ، عفو تو ، مهرباني تو ، و در يك كلام ... محتاج توام !

هر کسی دوتاست .
و خدا یکی بود .
و یکی چگونه می توانست باشد ؟
 
 

یاد بگیر سازی را بنوازی

آدم ها را ببین و با آنها در آمیز


هر انسانی آیینه ایست که خدا را به شیوه ی ویژه خود به تو نشان میدهد

از آدم ها یاد بگیر... نترس

مراقبه کن - سکوت و آرامش ذهن

 غواص وجود خود شو و به عمق وجود خود برو


وقتی پرندگان میخوانند خوب به آوازشان گوش بسپار

وقتی به آستانه ی گلی می رسی با حیرت گرم تماشایش شو


اجازه نده دانسته های کهنه و بیات حجاب نگاه تو شوند

به چیزی برچسب نچسبان

بارالها، می ترسم، ازخویش وازاین سرنوشتی که درانتظارمن است می ترسم.ازاین بیابان وشوره زاری که درپیش روی من است می ترسم.می ترسم که مرگ به سراغم بیا یدوآرزوی رسیدن به تورااین باراوازمن بستاند.

پس ای پروردگاربی همتا  به لطف وکرم خویش مراازمرداب رهایی ده وتوانی ده خویشتن رااز هرچه بدی است پاک کنم.

                  "خدایا به من فرصتی ده تاعاشق بودن راتجربه کنم."

خدایا...همیشه گفته ام که تورادوست دارم...حالا هم باتمام وجود فریاد می زنم:

خدایا........دوستت دارم.....دوستت دارم...دوستت دارم...

خدایا،شرمنده ام اززیادی گناهانی که انجام داده ام ،شرمنده ام.

 ..................

در حروف چینی کتاب زندگی، از شیوه «راست چین» و راست گویی استفاده کنیم، نه از شیوه «چپ‏چین» و دروغ‏گویی

13- برای باغ زندگی مردم windows باشیم نه dos !!!

چه بد گفتم،، چه بد كردم
كه نزدت خويشتن را ديوو دد كردم
مرا يا رب نمی خواهی،
گناه از تو ،
اگر نفرين به اين دنيای بدكردم
.......

راستي چقدر سخت است خندان نگه داشتن لب ها در زمان گريستن قلب ها

خرسند شديم از اينكه امروز رنگ دگر است، نه رنگ ديروز.تا شب نشده رنگ دگر شد ... گفتند از اين نكته هزار نكته بياموز ! فرياد زديم كه چرخ گردون ليلاتو نداده اي به مجنون ! فرياد برامد انكه خاموش ! كم داد اگر نگيرد افزون ! خاموش شديم ودر خموشي رفتيم سراغ مي فروشي ... فرياد زديم دواي ما كو ؟ گويند دواست باده نوشي !هشيار نشد مگر كه مدهوش اين بار گران بگيريم از دوش ... ارام كنار گوش ما گفت : اين بار گران تو مفت مفروش ! از كجا شوي تو پنهان ؟ از خود به كجا شوي تو پنهان ؟ از خود به كجا شوي گريزان ؟ بيداري دل چنين مخوابان ... سخت امده است ، مبخش آسان !

دلم تنگ است دلم تنگ است دلم اندازه حجم قفس تنگ است سکوت از کوچه لبريز

است صدايم خيس

و باراني است نمي دانم چرا در قلب من پاييز طولاني است

من آن رودم که تنها آب دارم ، نگاهی

خسته و بی تاب دارم ، من عشق نور دارم در دل