فکر تنهایی نباش ، تنهایی خودش تنهاست

تنهــــــــایی ام را دوســــــــــت دارم ....

بوی پــــاک نجـــابــــت میـــدهد...

بوی پــــاک صداقت میـــدهد

گـاهـی سـکــــــــــوت مـی آمـوزد :

دلم سوز تنهایی دارد صدایم می زند این خسته دل بس است آشفتگی 

به سراغ باغ ها ،گل ها و به سراغ دوستی باش

میخندم ان قدر می خندم که انگار نه انگار که غمی داشته ام می خندم از این که چه 

حرف بی ربطی

عميق ترين درد زندگي مردن نيست بلکه نداشتن کسي است که الفباي دوست داشتن را برايت تکرار کند

لبخند بزن بدون انتظار پاسخی از دنیا.....و بدان که روزی آنقدر شرمنده می شود که به جای پاسخ لبخند.....با تمام سازهایت می رقصد!!............

 باز یا بسته ...
چه فرق می کند؟
پنجره ... زخم ِ همیشگی ِ دیوار است.

خدا می داند،ولی........................
آن روز که آخرین زنگ دنیا می خورد دیگر نه
می شود تقلب کرد ونه می شود سرکسی
را کلاه گذاشت.
آن روز تازه می فهمیم دنیا با همه بزرگی اش
از جلسه امتحان هم کوچکتر بود.

آنروز تازه می فهمیم که زندگی عجب سوال
سختی بود ،سوالی که بیش از یک بار
نمی توان به آن پاسخ داد.

خدا کند آنروز که آخرین زنگ دنیا می خورد،
روی تخته سیاه قیامت اسم ما را جزء خوبها
بنویسند.

خدا کند حواسمان بوده باشد وزنگهای تفریح
آنقدر در حیاط نمانده باشیم که حیات
یادمان رفته باشد.

خدا کند که دفتر زندگیمان را جلد کرده باشیم
وبدانیم دنیا چرک نویسی بیش نیست

آنجا که توئی ، رهگذری نیست مرا   جز دوری تو غم دیگری نیست مرا

خواهم که به جانب تو پرواز کنم   حیف است که هیچ بال و پری نیست مرا

دلم گرفته است

دلم گرفته است

به ایوان می روم و انگشتانم را

بر پوست کشیده شب می کشم

چراغ های رابطه تاریکند

چراغ های رابطه تاریکند

کسی مرا به آفتاب معرفی نخواهد کرد

کسی مرا به مهمانی گنجشک ها نخواهد برد

پرواز را به خاطر بسپار

تنهایی ، شوری اشكهایم
زخم صورتم را میسوزاند
این زخم زندگی است
 كه مدتها مرا همراهی میكند
دست سردی نیست
تا اشكهایم را پاك كند
ومرهم زخمم باشد
در بسته است
نگاهم به در خیره مانده است
اتاق سرد است
همه چیز سرد است
گرما  ، بدنم را میسوزاند
كسی نیست خاموشم كند
ولی این بار دیگر صورتم نمیسوزد
تنم از این همه تنهایی آتش میگیردو میسوزد

ترک کردن ِ آدمها هم آدابی دارد !

اگر آداب ِ ماندن نمیدانید

لااقل

درست ترکشان کنید

تا تَرَک برندارند . . .

هر آشنایی تازه ، اندوهی تازه است...
مگذارید که نام شما را بدانند و به نام بخوانندتان.
هر سلام ، سرآغاز دردناک یک خداحافظی است

تنهايي را دوست دارم زيرا بي وفا نيست ...
 
تنهايي را دوست دارم زيرا عشق دروغي در آن نيست ...

تنهايي را دوست دارم زيرا تجربه کردم ...

تنهايي را دوست دارم زيرا خداوند هم تنهاست ...

تنهايي را دوست دارم زيرا....

 صبورانه در انتظار زمان بمان. هرچيز در زمان خود

...وقتی که بن بست غربت سایه سارقفسم بود ...

           ...زیر رگبارمصیبت بی کسی تنهاکسم بود

می خواستم بمانم

رفتم

می خواستم بروم

ماندم

نه رفتن مهم بود و نه ماندن

مهم

من بودم

که نبودم..

جایی که میری مردمی داره که میشکننت، نکنه غصه بخوری

روی دلای آدما هرگز حسابی وا نکن از در نشد از پنجره، زوری خودت رو جا نکن

با يه شكلات شروع شد

آرام بخوان چون آهسته نوشتم ، بی پروا بخوان چون از خود نوشتم

خواستم بر غم بتازم فرستی پیدا نکردم

فرصتی امد به دستم مهلتی پیدا نکردم

خواستم در خلوتی با محرمی رازی بگویم

هم کلامی محرمی هم صحبتی پیدا نکردم

خوشبختی را دیروز به حراج گذاشته بودند

                      ولی حیف که من زاده امروزم

                     خدایا جهنمت فرداست پس چرا من امروز می سوزم؟؟

خيلی سخته که بغض داشته باشی ، اما نخوای کسی بفهمه

وقتی زندگی برایت خیلی سخت شد به یاد بیاور که دریای آرام، ناخدای قهرمان نمی سازد

بارون مى باريد
كودكي آهسته گفت:

خداجون گريه نكن همه چي درست ميشه

زندگی در گذر حادثه هاست ، گاه تلخ است و گهی شیرین است

دل ما در پس این تلخی و شیرینی هاست ، صاف و صادق بماند زیباست . . .

دخترم ، من روي بند زياد راه رفتم ، اما باور کن روي زمين در يک خط راست رفتن

هزار بار سخت تر است

چه بيچاره اند مردماني که قهرمانانشان بزدل باشد .

 مغز ما يک دينام هزار ولتي است که متاسفانه اکثر ما

به اندازه يک چراغ موشي از آن استفاده ميکنيم . . .

زندگی جستجوی نیمه هاست ... با ید از غیب برسد... ظهور کند... بر تو ظاهر گردد...و نیمه ات را در بر گیرد.... موتزارت:پیانوی طلایی... ناپلئون:شمشیر پولادین... ابراهیم:چشمه زمزم... آدم:حوا ... موسی:عصا... عیسی:انجیل... محمد:قران... خسرو:شیرین... بودا:نیروانا... خواننده:کتاب... مسافر:گذرنامه... رود:دریا... شمع:پروانه... مجنون:لیلا... تشنه:آب... خمار:شراب... تنها:همدم... وبرای من : تو "  

زندگی شاید ریسمانیست که مردی با آن خود را از شاخه میاویزد

وقتی که به دنیا اومدم صدایی در گوشم طنین افکند و گفت من تا آخرین لحظه عمرت با تو هستم گفتم تو کیستی گفت من غمم: پیش خود خیال کردم که غم عروسکی هست که من با اون بازی کنم اما الان که فکرشو میکنم میبینم من بازیچه ای هستم به دست غم 

سرخی چشم کبوتر هیچ می دانی ز چیست ؟

نامه ام می برد و بر درد دلم خون می گریست 

شب من پنجره ای بی فردا...

روز من قصه تنهایی ها...

مانده بر خاک و اسیر ساحل...

ماهی ام ماهی دور از دریا...
 

زندگي هنر نقاشي کردنه بدون استفاده از پاک کن. سعي کن هميشه طوري زندگي کني که وقتي به گذشته بر مي گردي نيازي به پاک کن نداشته باشي

خوشا آنان که در بازار گیتی خریدار وفا بودند و هستند

خوشا آنان که در راه رفاقت رفیق با وفا بودند و هستند

خداوندا تو مي‌داني‌ که انسان بودن و ماندن
در اين دنيا چه دشوار است،
چه رنجي ‌مي‌کشد آنکس که انسان است و از احساس سرشار است…

به جرم این که دلم آه هست و آهن نیست

کسی به جز تو درین روزگار با من نیست

گفتم تو شیرین منی

                         گفتی فرهادی تو مگر؟ 

گفتم خرابت میشوم

                          گفتی تو آبادی مگر؟