مگر نه اینکه من نیز چون تو تنهایم


پس مرا دریاب


و به سوی خویش بازگردان ،


دستان مهربانت را بگشا


که سخت نیازمند آرامش آغوشت هستم

گلی بودم در ایام جوانی
جوانی بودم نكردم زندگانی
گلی بودم چه وقت چیدنم بود
جوان بودم چه وقت مردنم بود

فکر تنهایی نباش ، تنهایی خودش تنهاست

تنهــــــــایی ام را دوســــــــــت دارم ....

بوی پــــاک نجـــابــــت میـــدهد...

بوی پــــاک صداقت میـــدهد

گـاهـی سـکــــــــــوت مـی آمـوزد :

دلم سوز تنهایی دارد صدایم می زند این خسته دل بس است آشفتگی 

به سراغ باغ ها ،گل ها و به سراغ دوستی باش

میخندم ان قدر می خندم که انگار نه انگار که غمی داشته ام می خندم از این که چه 

حرف بی ربطی

عميق ترين درد زندگي مردن نيست بلکه نداشتن کسي است که الفباي دوست داشتن را برايت تکرار کند

لبخند بزن بدون انتظار پاسخی از دنیا.....و بدان که روزی آنقدر شرمنده می شود که به جای پاسخ لبخند.....با تمام سازهایت می رقصد!!............

 باز یا بسته ...
چه فرق می کند؟
پنجره ... زخم ِ همیشگی ِ دیوار است.

خدا می داند،ولی........................
آن روز که آخرین زنگ دنیا می خورد دیگر نه
می شود تقلب کرد ونه می شود سرکسی
را کلاه گذاشت.
آن روز تازه می فهمیم دنیا با همه بزرگی اش
از جلسه امتحان هم کوچکتر بود.

آنروز تازه می فهمیم که زندگی عجب سوال
سختی بود ،سوالی که بیش از یک بار
نمی توان به آن پاسخ داد.

خدا کند آنروز که آخرین زنگ دنیا می خورد،
روی تخته سیاه قیامت اسم ما را جزء خوبها
بنویسند.

خدا کند حواسمان بوده باشد وزنگهای تفریح
آنقدر در حیاط نمانده باشیم که حیات
یادمان رفته باشد.

خدا کند که دفتر زندگیمان را جلد کرده باشیم
وبدانیم دنیا چرک نویسی بیش نیست

آنجا که توئی ، رهگذری نیست مرا   جز دوری تو غم دیگری نیست مرا

خواهم که به جانب تو پرواز کنم   حیف است که هیچ بال و پری نیست مرا

دلم گرفته است

دلم گرفته است

به ایوان می روم و انگشتانم را

بر پوست کشیده شب می کشم

چراغ های رابطه تاریکند

چراغ های رابطه تاریکند

کسی مرا به آفتاب معرفی نخواهد کرد

کسی مرا به مهمانی گنجشک ها نخواهد برد

پرواز را به خاطر بسپار

تنهایی ، شوری اشكهایم
زخم صورتم را میسوزاند
این زخم زندگی است
 كه مدتها مرا همراهی میكند
دست سردی نیست
تا اشكهایم را پاك كند
ومرهم زخمم باشد
در بسته است
نگاهم به در خیره مانده است
اتاق سرد است
همه چیز سرد است
گرما  ، بدنم را میسوزاند
كسی نیست خاموشم كند
ولی این بار دیگر صورتم نمیسوزد
تنم از این همه تنهایی آتش میگیردو میسوزد

نه مرده ام نه زنده ام
انگار زنده به گورم
 در این دنیای پوچ

تنهايي را دوست دارم زيرا بي وفا نيست ...
 
تنهايي را دوست دارم زيرا عشق دروغي در آن نيست ...

تنهايي را دوست دارم زيرا تجربه کردم ...

تنهايي را دوست دارم زيرا خداوند هم تنهاست ...

تنهايي را دوست دارم زيرا....

 صبورانه در انتظار زمان بمان. هرچيز در زمان خود

...وقتی که بن بست غربت سایه سارقفسم بود ...

           ...زیر رگبارمصیبت بی کسی تنهاکسم بود

خواستم خودمو گول بزنم ؛ همه ی خاطراتم رو انداختم یه گوشه ای

دریا چه دل پاک و نجیبی دارد

چندیست که حالت عجیبی دارد

 این موج که سر به سخره ها می کوبد

  با من چه شباهت غریبی دارد

آنجاكه كسی دوست ندارد مارا...باشیم ونباشیم چه فرقی دارد؟

خداوند زمین را افرید تا به انسان بگوید همان لحظه ای که تصور میکنی به اخر دنیا رسیده ای ،درست در نقطه ی اغاز هستی .

در دستور زبان عرفان، فعل اینگونه صرف می شود :

من نیستم ، تو نیستی ، او هست .

من هم شبی به خاطره تبدیل می‌شوم

خط میخورم زهستی و تعطیل می‌شوم

من هم شبی به خواب زمین میروم فرو

بر دوش خاک حامله تحمیل می‌شوم

من هم شبی قسم به خدا مثل قصه‌ها

با فصل تلخ خاتمه تکمیل می‌شوم

قابیل مرگ، نعش مرا میکِشَد به دوش

کم کم شبیه قصه هابیل می‌شوم

حک میکند غروب مرا شاعری به سنگ

از اشک و آه و خاطره تشکیل می‌شوم

یک شب شبیه شاپرکی میپرم ز خاک

در آسمان به آیینه تبدیل می‌شوم

یه روزی ، یه جایی
 یه دل شکوندم
 یکی‌ عاشقم شد و بپاش نموندم
 چه آسون  چه راحت ازش گذشتم
دلم رو به قلبی دیگه سپردم
 

زندگی مال تو ......... مرگ مال من.........راحتی مال تو.............. گرفتاری مال من ........... شادی مال تو .......... غم مال من.........همه چی مال تو ولی تو مال من

مرا به یاد داشته باش

هيچ کس ويرانيم را حس نکرد .

وسعت تنهائيم را حس نکرد .

در ميان خنده هاي تلخ من .

گريه پنهانيم را حس نکرد .

در هجوم لحظه هاي بي کسي درد بي کس ماندنم را حس نکرد .

آن که با آغاز من مانوس بود .

لحظه پايانيم را حس نکرد

سهم من اینست

سهم من 

اسمانیست که آویختن پرده ای آن را از من میگیرد

سهم من پایین رفتن از یک پله ی متروکیست

رونوشت روز هارا روی هم سنجاق کردم:

شنبه های بی پناهی جمعه های بی قراری

عاقبت پرونده ام را با غبار آرزو ها

خاک خواهد بست روزی باد خواهد برد باری

روی میز خالی من صفحه ی باز حوادث

در ستون تسلیت ها نامی از ما یادگاری

من صبورم اما . . .

به خدا دست خودم نيست اگر می رنجم

يا اگر شادی زيبای تو را به غم غربت چشمان خودم می بندم .

من صبورم اما . . .

زندگی به من آموخت که چگونه گریه کنم اما گریه به من نیاموخت که چگونه زندگی کنم.....تو نیز به من آموختی چگونه دوست بدارم اما به من نیاموختی که چگونه تو رو فراموش کنم

خوشا آنان که در بازار گیتی خریدار وفا بودند و هستند

خوشا آنان که در راه رفاقت رفیق با وفا بودند و هستند

صدایم کن !

که من از بسیار شدن فاصله ها میترسم .

صدایم کن !

که من از گم شدن در سکوت میترسم .

صدایم کن تا صدا کنم تو را ...

آری !

از صدای ماست که دیوارهای سکوت میشکنند

كاش مي دانستي، مارا مجال آن نيست ،كه روزهاي رفته را از سر

گيريم ولحظه هاي بي بازگشت را ، تمنا كنيم .كاش مي دانستي ، فردا چه اندازه دير است

براي زيستن ،و چه اندازه زود براي...

در حروف چینی کتاب زندگی، از شیوه «راست چین» و راست گویی استفاده کنیم، نه از شیوه «چپ‏چین» و دروغ‏گویی

2- در سایت زندگی، همیشه لینکِ (Mahabbat) داشته باشیم و هیچ گاه برای این سایت، فیلتر نگذاریم.

 
واسه من تجربه ی گسستنه…

 yek mosafer yek gharibeh  yek shabam bi panjereh  miravam ba koleh bari az sar gozashto khatereh  ghesehayeh man ghamgin age talekhe age shirin man por omid ama delam dar eltehabeh  ey zendegi bizaram az bihodeh bodan  harja miram hame migan yek gharibeh omadeh  nemibinan ham sedaei. inam az  bekhteh bade  khasteam az in bikasihah kasteh az in nafashayeh bi dalil khasteam az  zandeh bodan bi dalil. man mosafei gharibam..................