چه بد گفتم،، چه بد كردم
كه نزدت خويشتن را ديوو دد كردم
مرا يا رب نمی خواهی،
گناه از تو ،
اگر نفرين به اين دنيای بدكردم
.......

راستي چقدر سخت است خندان نگه داشتن لب ها در زمان گريستن قلب ها

خرسند شديم از اينكه امروز رنگ دگر است، نه رنگ ديروز.تا شب نشده رنگ دگر شد ... گفتند از اين نكته هزار نكته بياموز ! فرياد زديم كه چرخ گردون ليلاتو نداده اي به مجنون ! فرياد برامد انكه خاموش ! كم داد اگر نگيرد افزون ! خاموش شديم ودر خموشي رفتيم سراغ مي فروشي ... فرياد زديم دواي ما كو ؟ گويند دواست باده نوشي !هشيار نشد مگر كه مدهوش اين بار گران بگيريم از دوش ... ارام كنار گوش ما گفت : اين بار گران تو مفت مفروش ! از كجا شوي تو پنهان ؟ از خود به كجا شوي تو پنهان ؟ از خود به كجا شوي گريزان ؟ بيداري دل چنين مخوابان ... سخت امده است ، مبخش آسان !

دلم تنگ است دلم تنگ است دلم اندازه حجم قفس تنگ است سکوت از کوچه لبريز

است صدايم خيس

و باراني است نمي دانم چرا در قلب من پاييز طولاني است

من آن رودم که تنها آب دارم ، نگاهی

خسته و بی تاب دارم ، من عشق نور دارم در دل

شخصي را به جهنم مي بردند . در راه بر مي گشت و به عقب خيره مي شد . ناگهان

خدا فرمود : او را به

بهشت ببريد . فرشتگان پرسيدند چرا ؟ پروردگار فرمود : او چند بار به عقب نگاه

کرد ... او اميد به بخشش داشت

شده يه چيزي تو دلت سنگيني كنه....؟؟؟خيلي سخته ادم كسي رو نداشته باشه

 دلش لك بزنه كه با يكي درد دل كنه ولي هيچكي نباشه

 نتونه به هيچكي اعتماد كنه هر چي سبك سنگين كنه تا دردش رو به يكي بگه 

 نتونه اخرش برسه به يه بن بست 

 تك وتنها با يه دلي كه هي وسوسش مي كنه اونو خالي كنه....................

هرچه باشی نازنین ایّام خوارت میکند

هرچه باشی شیر دل دنیا شکارت می کند

هرچه باشی لب خندان میان ناکسان

عاقبت دست طبیعت اشک بارت می کند

 
واسه من تجربه ی گسستنه…

همگی به صف ایستاده بودند. تا از آنها پرسیده شود . نوبت به او رسید. از او پرسیدند : دوست داری روی زمین چه کاره باشی؟ گفت : میخواهم به دیگران یاد بدهم. پذیرفته شد. چشمانش را بست. باز کرد. دید به شکل درختی در یک جنگل بزرگ در آمده است. با خود گفت : حتما اشتباهی رخ داده . من که این را نخواسته بودم. سالها گذشت. روزی داغی اره را روی کمر خود حس کرد. با خود گفت : و این چنین عمر به پایان رسید و من بهره خود را از زندگی نگرفتم. با فریادی غمبار سقوط کرد. با صدایی غریب که از روی تنش بلند می شد ، به هوش آمد. حالا تخته سیاهی بر دیوار کلاسی شده بود

ز خود نومید و ا ز درگاه خود رانده  نمی سازد

شبي با خيال تو همخونه شد دل
نبودي نديدي چه ويرونه شد دل
نبودي نديدي پريشونيهامو
فقط بادو بارون شنيدن صدامو
غمت سردو وحشي به ويرونه ميزد
دلم با تو خوش بودو پيمونه ميزد
نه مرد قلندرنه آتش پرستم
فقط با خيال شبا مست مستم
الهي سحر پشت كوهها بميره
خدا اين شبا را از عاشقا نگيره
نه يك شب كه هر شب دلم بيقراره
ميخواد مثل بارون بباره بباره
شب مرد تنها پر از ياد ياره
پر از گريه ي تلخ بي اختياره
شب مرد تنها شب بي تو مردن
شب غربت دل به مستي سپر دن
شبهاي جووني چه بي اعتباره
همش بيقراري همش انتظاره

beki begam nazam koneh behem nakhnde az tamomeh in zendegi siram daram degh mikonam tahamol nadaram dige khasteh shodam.
to in donya be eshghe ki be shoghe ki bemonam

 yek mosafer yek gharibeh  yek shabam bi panjereh  miravam ba koleh bari az sar gozashto khatereh  ghesehayeh man ghamgin age talekhe age shirin man por omid ama delam dar eltehabeh  ey zendegi bizaram az bihodeh bodan  harja miram hame migan yek gharibeh omadeh  nemibinan ham sedaei. inam az  bekhteh bade  khasteam az in bikasihah kasteh az in nafashayeh bi dalil khasteam az  zandeh bodan bi dalil. man mosafei gharibam.................. 

manam on mordabe pir az hame donya joda  man hamonam ke yeroz mikhastam darya besham mikhastam bozorgtarin daryaye donya besham  arez0 dashtam beram ta be dariya beresam  shabo atish bezanam ta be farda beresam    avalesh   cheshme bodam  zire asemon e pir  ama az bakhte siyah  raham oftad be kavir   cheshmeh   man be omja bod  poshte on kohe  boland   ama daste  sarnevesht  sare  raham  ye  chale  kand    to ye on  chaleh oftadam  khak  mano  zendoni  kard   asemonam  nabarid   hala  yek  mordab  shodam  ye  asireh    nimeh joon  khorshid  az  on balaha   zaminam az  in paein    hey  bo kharam  mikonan   zendegim   shodeh  hamin  hichi  baghi  nist  azam  ghatrehaye  akhareh...................................

gharar nabod man bi kas be monam to in ghafasss

   gom  shodan to   in shabeh  siyah  taghdireh maneh   

مرگ من تورا مقدس میدانم

وقتی تو را ببینم

دوست دارم

به آرامی چشم بر هم گذارم و تو را در وجودم احساس کنم

از تو میخواهم

مرا به آرامش برسانی

آرامشی که زندگی هیچ گاه نتوانست به من بدهد

مرگ من زیبا باش

مرگ من تنها باش

مرگ من با من باش

از صدایم اشک می بارد
آه من تنهاترین، تنهای این دنیام
هیچ یاری، مهربانی، هیچ همدردی
نیست حتی سایه ای اینجا
قلب من عمریست بغضش را فروخورده
اشک های تلخ من هم سخت، تکراریست
هستم اما از تهی هم نیست تر، گویا
بودنم همرنگ مرگی ممتد و جاریست

میگفت:

      به حساب خیال بافی ام نگذار!

             اما ستاره ای دارم در تیره ترین شبها!

                                     و

فقط می خواستم که بدانی!

         می شود حتی دل خوش کرد!

                      به چراغهای کوچک یک هواپیما !!!

به او گفتم:

سلام مرا به ستاره ات برسان

              به او بگو!

                          من هیچ ستاره ای ندارم!

و دل خوشم به انبوه ستارگانی که!

                     در شب تاریک از چشمانم جاریست.

و به انتظار ستاره زندگیم!

نسیم عشق را در سحرگاه خلوتم چشم به راهم!!!