در چشمانم تنها يي ام را پنهان مي کنم* * در دلم ، دلتنگي ام را** در سکوتم ، حرفهاي نگفته ام را در لبخندم ، غصه هايم را دل من چه خردسال است ، ساده مي نگرد ساده مي خندد ، ساده مي پوشد دل من از تبار ديوارهاي کاهگلي ست ساده مي افتد

خدایا میدونی حالم خوبه مگه نه؟

مگر نه اینکه من نیز چون تو تنهایم


پس مرا دریاب


و به سوی خویش بازگردان ،


دستان مهربانت را بگشا


که سخت نیازمند آرامش آغوشت هستم

گلی بودم در ایام جوانی
جوانی بودم نكردم زندگانی
گلی بودم چه وقت چیدنم بود
جوان بودم چه وقت مردنم بود

فکر تنهایی نباش ، تنهایی خودش تنهاست

تنهــــــــایی ام را دوســــــــــت دارم ....

بوی پــــاک نجـــابــــت میـــدهد...

بوی پــــاک صداقت میـــدهد

گـاهـی سـکــــــــــوت مـی آمـوزد :

دلم سوز تنهایی دارد صدایم می زند این خسته دل بس است آشفتگی 

به سراغ باغ ها ،گل ها و به سراغ دوستی باش

میخندم ان قدر می خندم که انگار نه انگار که غمی داشته ام می خندم از این که چه 

حرف بی ربطی

عميق ترين درد زندگي مردن نيست بلکه نداشتن کسي است که الفباي دوست داشتن را برايت تکرار کند

لبخند بزن بدون انتظار پاسخی از دنیا.....و بدان که روزی آنقدر شرمنده می شود که به جای پاسخ لبخند.....با تمام سازهایت می رقصد!!............

 باز یا بسته ...
چه فرق می کند؟
پنجره ... زخم ِ همیشگی ِ دیوار است.

خدا می داند،ولی........................
آن روز که آخرین زنگ دنیا می خورد دیگر نه
می شود تقلب کرد ونه می شود سرکسی
را کلاه گذاشت.
آن روز تازه می فهمیم دنیا با همه بزرگی اش
از جلسه امتحان هم کوچکتر بود.

آنروز تازه می فهمیم که زندگی عجب سوال
سختی بود ،سوالی که بیش از یک بار
نمی توان به آن پاسخ داد.

خدا کند آنروز که آخرین زنگ دنیا می خورد،
روی تخته سیاه قیامت اسم ما را جزء خوبها
بنویسند.

خدا کند حواسمان بوده باشد وزنگهای تفریح
آنقدر در حیاط نمانده باشیم که حیات
یادمان رفته باشد.

خدا کند که دفتر زندگیمان را جلد کرده باشیم
وبدانیم دنیا چرک نویسی بیش نیست

آنجا که توئی ، رهگذری نیست مرا   جز دوری تو غم دیگری نیست مرا

خواهم که به جانب تو پرواز کنم   حیف است که هیچ بال و پری نیست مرا

دلم گرفته است

دلم گرفته است

به ایوان می روم و انگشتانم را

بر پوست کشیده شب می کشم

چراغ های رابطه تاریکند

چراغ های رابطه تاریکند

کسی مرا به آفتاب معرفی نخواهد کرد

کسی مرا به مهمانی گنجشک ها نخواهد برد

پرواز را به خاطر بسپار

تنهایی ، شوری اشكهایم
زخم صورتم را میسوزاند
این زخم زندگی است
 كه مدتها مرا همراهی میكند
دست سردی نیست
تا اشكهایم را پاك كند
ومرهم زخمم باشد
در بسته است
نگاهم به در خیره مانده است
اتاق سرد است
همه چیز سرد است
گرما  ، بدنم را میسوزاند
كسی نیست خاموشم كند
ولی این بار دیگر صورتم نمیسوزد
تنم از این همه تنهایی آتش میگیردو میسوزد

ترک کردن ِ آدمها هم آدابی دارد !

اگر آداب ِ ماندن نمیدانید

لااقل

درست ترکشان کنید

تا تَرَک برندارند . . .

هر آشنایی تازه ، اندوهی تازه است...
مگذارید که نام شما را بدانند و به نام بخوانندتان.
هر سلام ، سرآغاز دردناک یک خداحافظی است

نه مرده ام نه زنده ام
انگار زنده به گورم
 در این دنیای پوچ

تنهايي را دوست دارم زيرا بي وفا نيست ...
 
تنهايي را دوست دارم زيرا عشق دروغي در آن نيست ...

تنهايي را دوست دارم زيرا تجربه کردم ...

تنهايي را دوست دارم زيرا خداوند هم تنهاست ...

تنهايي را دوست دارم زيرا....

 صبورانه در انتظار زمان بمان. هرچيز در زمان خود